AHMED REFİK (ALTINAY), 1880-81’de İstanbul’da doğmuştur. Babası Sultan Abdülaziz’in vekilharcı Ürgüplü Ahmed Ağa’dır. İlköğrenimini Beşiktaş’taki Vişnezâde Mektebi’nde yapmış, daha sonra askerî rüşdiyeyi ve Kuleli İdâdîsi’ni bitirmiştir. 1898’de Mekteb-i Harbiyye’den birincilikle mezun olmuş, uzun yıllar askerî okullarda coğrafya ve Fransızca hocalığı yapmıştır. 1907’de yüzbaşı olmuş, 1908’de Harp Okulu tarih öğretmenliğine başlamış, 1909’da da Erkân-ı Harbiyye-i Umûmiyye Cerîde Şubesi’nde görevlendirilmiştir. Aynı yıl kurulan Târîh-i Osmâni Encümeni’ne üye olmuş, Balkan savaşı sırasında Erkân-ı Harbiyye-i Umûmiyye tarafından sansür müfettişliğine getirilmiş, savaş bittikten sonra da emekli olmuştur. 1913’de bazı medreselerde tarih muallimliği yapmıştır. 1915’de Eskişehir Askerî Sevk Komisyonu Başkanlığı’na, I. Dünya Savaşı sonların da, Ermeni mezâlimini yerinde incelemek üzere yabancı gazetecilerden kurulan heyetin başında Doğu Anadolu’ya gönderilmiştir. 1918’de İstanbul Dârülfünun Osmanlı (Türk) Tarihi Kürsüsü’ne müderris olarak tayin edilmiştir. 1925’de Türk Tarih Encümeni başkanlığına getirilmiştir. Bundan sonra Cumhuriyet ve Akşam gazeteleri ile Millî Mecmua ve Hayat Mecmuası’nda yazılar yazmıştır. Tercümân-ı Hakîkat ve Millet gazetelerinin başyazarılığını da yapan Ahmed Refik, İrtikâ, Ma’lûmat, Hazîne-i Fünûn ve Mecmûa-i Ebüzziyâ, İkdam ve Peyam ile Yeni Mecmua ve Anadolu Mecmuası’nda da makaleler yayınlamıştır. 10 Ekim 1937’de vefat etmiş ve hayatının son günlerini geçirdiği Büyükada’ya defnedilmiştir. Eserlerinden bazıları: Büyük Târîh-i Umûmi, Lâle Devri, Tarihî Sîmâlar, Köprülüler, Felâket Seneleri, Kadınlar Saltanatı, Türk Mimarları, Türkiye’de Mültecîler Meselesi, Anadolu’da Türk Aşiretleri, Hicrî X-XIXII-XIII. Asırda İstanbul Hayatı, Osmanlı Devrinde Türkiye Madenleri…