ALİ EMÎRÎ EFENDİ (1857-1924). Diyarbakır’da doğdu. İlk tahsilini Diyarbakır’da Sülûkiyye Medresesi’nde yaptı. Arapça ve Farsça öğrendi. 1875’te telgrafçılık kurslarına katılarak telgrafçı oldu. 1878’de Hey’et-i Islâhiyye ile Diyarbakır’a gelen Âbidin Paşa’nın yanına kâtip olarak girdi; onunla birlikte Harput, Sivas ve Selânik’e gitti. Daha sonra Sîs (Kozan) sancağı âşâr müdürlüğü ile Adana Âşâr Nezâreti başkâtipliği yaptı. Sırasıyla Leskovik, Kırşehir ve Trablusşam sancağı muhasebeciliklerinde, Elazığ ve Erzurum defterdarlıklarında, Yanya ve İşkodra maliye müfettişliklerinde, Halep defterdarlığı ile Yemen maliye müfettişliğinde bulundu. Bu sırada “rütbe-i ûlâ sınıf-ı sânîsi” nişanı ile taltif edildi; 1908’de II. Meşrutiyet’in ilânından sonra kendi isteği ile emekli oldu. Ali Emîrî’nin sayıları otuzu bulan yayımlanmamış birçok eseri bulunmaktadır.